Eigenlijk alle fouten die je maakt in je rijden, zijn het gevolg van een verkeerd spiergeheugen.

Rijden met een te lange teugel
Ruiters hebben hun teugels zo lang dat ze geen contact met de mond van hun paard kunnen maken. Vaak probeer je dan in geval van nood toch contact te maken door je pols naar binnen draaien en je arm omhoog te brengen. Als je zo je handen gebruikt, heb je geen mogelijkheid met je paard in contact te komen, je paard te stoppen of zoals in ons geval in tölt aan te gaan.
Je moet je handen voor de zadelboom houden. De teugels moeten zo kort zijn dat als je je ellebogen inbuigt je weer voldoende contact met de paardenmond maakt. Kijk maar eens naar de handen van een professional. Ze rijden in ontspanning en in stap allemaal met hun handen ver naar voren gestoken en dat doen ze met een goede reden. Als ze willen stoppen of als ze willen aantölten dan brengen ze niet hun handen omhoog of naar achteren tot voorbij hun bovenbeen, maar ze brengen eenvoudig hun elleboog naar achteren. Lees bovenstaande zin door! Het is vaak een sleuteloplossing voor de tölt!

Aantölten van laterale paarden in tölt, maar ook het stoppen en sturen
Je kunt het best getrainde paard van de wereld hebben, maar met een gemiddelde amateur op z'n rug, zie je dat het aantölten van laterale paarden, maar ook gewoon stoppen en sturen niet eens lukt. Dat komt omdat het paard de juiste hulpen en steun nodig heeft van zijn ruiter.
Want voor al deze dingen is het nodig dat je ontspannen in het zadel zit en dat je benen ook ontspannen op hun plek liggen. Een gemiddeld ruiter doet het tegenovergestelde; Hij is stijf! Zijn rug is plankhard en recht en zijn schouders zijn verkrampt. Hij zit boven het zadel op zijn dijbenen in plaats van in het zadel op zijn zitbeentjes. Als je zo rijdt, kan je niet met een lateraal paard aantölten, maar je kan ook niet sturen en stoppen. Ook deze patronen zijn ingesleten in je spiergeheugen, waardoor het moeilijk is om deze "oude gewoonte'" af te leren.

Zoals je weet is iedereen anders en leren we allemaal op een andere manier: de aanpak die voor de een werkt kan voor de andere niet opgaan, maar dit is een methode die vaak goed werkt:
Eerst analyseer Je de situatie en probeer je uit te vinden wat het probleem dat je tegen komt, veroorzaakt. Zo wordt je je bewust over hoe je rijd en hoe je daarbij jou lichaam gebruik. Je probeert te voelen hoe je rijd. Vaak is het ontzettend leerzaam om dat gevoel te koppelen aan hoe het eruitziet door gebruik te maken van fotos of filmpjes van je eigen rijden.
Pas als je uitgevonden hebt, hoe jou gebruik van je lichaam een rijprobleem veroorzaakt, kun je aan de oplossing gaan werken. Nu ken je immers het bestaande spiergeheugen dat je aan wilt gaan passen.
Om het probleem op te lossen, CONCENTEER je je op de VERANDERING die je moet gaan maken. Op die manier verander je jou spiergeheugen. Je kun het beste steeds werken aan EEN wijziging per keer. Want onze hersens kunnen maar aan een ding tegelijk denken. Het is onmogelijk om je op meerder zaken in tegelijk te concentreren. Probeer dat maar eens uit; concentreer je echt op 2 dingen tegelijkertijd; het lukt je niet!
Je werkt aan het oplossen van dat ene probleem tot het correct uitvoeren een gewoonte is geworden, dan is het onderdeel van je nieuwe spiergeheugen. Als het een gewoonte geworden is, hoef je er niet meer aan te denken en is het probleem weg. Het is een automatisme geworden.

Pas dan kun je gaan werken aan het volgende probleem, bijvoorbeeld "halt houden". Voor Westernpaarden is sliding halt vanuit galop een veel gebruikte oefening. Dat is een staaltje beheersing die ook voor IJslanderruiters een praktische oefening is. Als het halt houden niet goed lukt, laat je je paard diverse keren achter halt houden, terwijl je heel aandachtig voelt wat jou lichaam doet tijdens het halt houden. Hang je bijvoorbeeld achterover of voorover? Zit je wel echt op je zitbeentjes? Je gaat door totdat je goed weet wat jij doet tijdens het halthouden en wat daarbij fout gaat. Dan ga je alleen maar op je paard zitten terwijl hij stil staat en probeer je de correcte houding voor halt houden na te spelen. Daarbij ga je weer aan een onderdeel tegelijk werken; bijvoorbeeld eerst het ontspannen zitten. Daarbij concentreer je je vooral op jou probleemgebied. Tot je helemaal ontspannen zit en in je zadel versmelt; Je hele gewicht komt op je zitbeentjes en je split te liggen; het voelt of je IN je paard zinkt; een beetje alsof je een aardappelzak bent.
Als dat in stilstand helemaal lukt en in je systeem zit, ga je vanuit stap halthouden totdat je het perfect kunt. Dit kan wel 30 tot 40 keer halthouden zijn, voordat je het aldoor goed doet! Als je dit goed kunt, kan je het vanuit draf en of tölt gaan oefenen. Weer eraan werken tot je het helemaal beheerst. Omdat je het in stap de techniek al goed beheerst, zal dit sneller gaan dan de eerste fase. Als dat niet goed gaat, ga ga je terug en oefen je het weer vanuit een lagere snelheid. Zodra je jezelf geleerd hebt perfect te stoppen en goede ontspannen zit en als het een gewoonte is geworden kan je vervolgens gaan werken aan het volgende onderdeel, bijvoorbeeld het ontspannen van je benen tijdens het stoppen. Volg hiervoor dezelfde procedure.

Dit klinkt als een langdradig proces, maar in werkelijkheid zal het niet meer dan een paar weken duren om jezelf zo iets nieuws eigen te maken. Het voordeel is: zodra je het klaar hebt, zal het je geen energie meer kosten want je hoeft er dan zelden meer aan te denken, omdat het dan deel uit maakt van je nieuwe spiergeheugen.