Bij al onze lichamelijke functies geldt: als je het niet gebruikt, verdwijnt het, en wat je veel oefent, wordt normaal om te doen en beter aanwezig.
Als we op een jong paard gaan zitten doorbreken we de balans die hij gedurende zijn jonge jaren heeft opgebouwd. In korte tijd moet hij een nieuw evenwicht vinden omdat jij op zijn rug zit. Als een paard zo'n grove doorbreking van zijn balans doormaakt, zoals bij het inrijden, zal hij ook zijn laterale aanleg gebruiken om zich letterlijk "op de been te houden". Naar onze mening is dat dus HET ideale moment om meteen ook de tölt "op te zoeken" . Het paard moet met zijn nieuw verkregen belasting een nieuwe balans zoeken en bij die ellende kan je gemakkelijk, door te spelen met zijn gangen en jouw zwaartepunt, het balanspunt van je paard op tölt leggen. Bij het inrijden bij Punktur is dat bij 70% van de paarden dan ook meteen klaar en is de tölt door het jonge paard snel gevonden!
Het zelfde zie je op IJsland. Inrijden in tölt is daar geen item, en over het algemeen snel gepiept. Hoe langer je je vierganger laat draven en je laterale paard laat schweinepassen onder het zadel, hoe meer je in een later tijdstip de tölt moet "zoeken", omdat hij zijn balans in die andere gangen heeft gevonden. De spieren voor die gang zijn getraind en hij heeft daarin zoveel balans dat je veel moet doen om die weer te verschuiven. Hoe langer je het intölten gaat uitstellen, hoe verder het tölt-idee bij je paard wegzakt. Immers hij vindt zijn balans onder je belasting op een ander punt dan het "töltpunt" en de meeste paarden worden in het doorrijden gelukkig heel stabiel. Dus ook als ze ingedraaft of ingeschweinepasst zijn........

Een goed ingetölt paard accepteert de gang als er normaal bijhorend. Tölt is voor een gangenpaard zoals de IJslander niets bijzonders en al helemaal geen exclusieve gang, alleen te gebruiken voor speciale gelegenheden. Nee, het is gewoon ook een natuurlijke gang.